Rok 1623, epoka polowań na czarownice i płonących stosów. Gminę protestancką ogarnia obsesja tępienia wszelkiego grzechu – rzeczywistego i urojonego. To trzeci film Dreyera o kobiecie zamęczonej przez Inkwizycję (po „Kartkach z dziennika szatana”, 1920 i „Męczeństwie Joanny d’Arc”, 1928). Tym razem jest nią grzesznica, ale odnosząca moralne zwycięstwo, poddająca się woli Boga, u którego znajdzie niemożliwą na Ziemi sprawiedliwość. Film jest więc jednocześnie oskarżeniem układu społecznego niewolącego jednostkę, ogarniętego obsesją grzechu, podejrzeniami i nienawiścią. Niezwykle wyrafinowane plastycznie, niespieszne i dostojne kino, skoncentrowane na psychice postaci w ich obsesjach i zaciętości.