Na łożu śmierci w 1759 roku, markiz de Valmorin pisze testament, pozostawiając jego ogromną fortunę nie dla swoich dzieci, ale jego potomków za 200 lat. W 1959 roku notariusz Maiitre Leboiteux informuję rodzinę Valmorin, że cały majątek przechodzi na tego, kto jest nieuleczalnie chorym.