Karrer, samotny mężczyzna w średnim wieku, wygląda przez okno na kopalniane wagoniki, znikające jeden za drugim we mgle. Industrialny, ponury pejzaż rozpościerający się wokół kopalni jest prawie nierzeczywisty, wydaje się być wytworem wyobraźni. Jedynym przyjacielem Karrera jest Willarski, drobny oszust, prowadzący bar „Titanic”. Jego jedyną pasją jest zaś beznadziejna miłość do zamężnej piosenkarki z baru. Chcąc pozbyć się jej męża i zostać z nią sam na sam – choćby na chwilę – Karrer namawia małżonka, aby ten podjął się dla Willarskiego transportu nielegalnych towarów.